એ ઢોલ ધરમના જે દી વાગશે રે
એવા વેમળ વાય રે,
એવા શુરા રે શુરા શબ્દોમાં ચાલશે,
પચ્છિમ ધરાની માય રે એ…ઢોલ
એ પ્રથમ પાટ પ્રકાશ હોંશે
બળી રાજાને દ્વાર રે.
એવી તારુડી સોને તારશે,
દેવ તણા દરબાર રે એ….ઢોલ
એ એવા રાજા તણા હોંશે કાવડિયા
ને પંડિત પાળા જાય રે, એ….ઢોલ
એ હનમો જતી વાયરા ફેરવશે,
મેઘાના મંડપ માય રે,
એ એવા ઓતરથી અસવાર આવશે,
પગલે ધરશે પાપ રે,
એ કુડિયા જનને બાવો ખોદશે ને
જંબુ દીપની માયરે એ….ઢોલ
એ તીર હોશે તોતેર મણના,
મણ ત્રીસની કમાણ રે.
એ એવા જોદ્ધો જે દી આવશે
મારા સાહેબને દરબાર રે એ….ઢોલ
એ ધરમ અનેતલ દુજ શેરે
અજ્ઞાન ભાગ્યા જાય રે.
એ એવી સવામણી મુદ્રિકા ઉતારશે
સવરા મંડપની માય રે એ….ઢોલ
એ એવા મુશળધાર વરસે મેહુલિયાને
વરસે અનરાધાર રે,
એ એવા ભયથી કાળીગો ભાગશે રે
રામદેવના થાશે જયજયકાર રે એ….ઢોલ
એ એવા દશકરે માટીએ સાતશેને,
અને વાઘે ગાય ભડકે નહીં,
એ એના નકલંગી ઘોડો ફેરવશે,
સતયુગ થાપશે ત્યાંય રે એ….ઢોલ,
એ એવા ધોળે કળશ સ્થાપશે
ને ધુણી એ વીર રે ,
એ શોભાજીનો ચેલો દેવાયત બોલિયાં રે,
જય જય રામદેવ વીર રે, એ….ઢોલ,